به گزارش گلستان ما، حسین پایین‌محلی در یادداشتی با عنوان «جلین در غیبت عمارها ...» نوشت: متاسفانه حاج حسن عرب از بین ما پر کشید، وقتی حاج صادق فرزبود هم تقریبا یکسال پیش از بین ما رفت خواستم قلم بگیرم و در حد وسع چند سطری بر دل کاغذ از خون قلم بریزم اما نشد.

در زندگی شخصی می‌بینیم که برخی افراد حضورشان برکت است و در هر جایی به نحوی از خودشان برای دیگران برکت دارند. در هر جامعه آدم‌هایی هستند که وجودشان نعمت است و خلا آنان نغمت، امثال حاج صادق فرزبود و حاج حسن عرب اینگونه بودند.

هر دو اخلاقی، هردو مؤمن، هر دو مبادی ادب بودند و هم ادب ظاهر و هم ادب باطن. هر دو نسبت به مسائل اجتماعی، فرهنگی، سیاسی و هر نوع تحولی پیگیر و حساس. اهل مطالعه و تفکر. در دوران دانش آموزی حاج صادق معلمم بود و به یکایک پرسش‌هایی که تمامی نداشت با طمانینه پاسخ میداد.

حاج حسن عرب هم یک ارتباط دائمی بین ما بود. به خاطر دارم به دنبال یک ترجمه از نهج البلاغه مدتها پیگیر بود. کتابهایی را  درحوزه شیعه‌شناسی معرفی می‌کرد که حتی اسم‌شان را هم نشنیده بودم. در برابر انحرافات می‌ایستادند. مصداق بارز جهاد تبیین بودند و الحق عمار گونه بودند... مدافع حریم ولایت بودند.

اگر در روزگار امام علی(ع) امثال میثم تمارها و عمار یاسرها در برابر انحرافات و التقاطی‌ها ایستادگی می‌کردند و به تبیین و تعریف حق و دفاع از اهل بیت می‌پرداختند این دو بزرگوار نیز چنین بودند. هر دو انقلابی، هر دو سابقه جهاد فی سبیل ا... متاسفانه در بین ما مرسوم است که بیشتر به وصف وستایش کسانی بپردازیم که بین ما نیستند وگرنه همین الان نیز بزرگانی در شهر هستند که مصداق بارز بصیرت هستند و در کتاب جستارهای فرهنگی به معرفی بزرگان در حوزه‌های مختلف پرداخته شده و ما زمانی از آنها بنویسیم که دیگر در بین ما نیستند اما از بزرگان سخن شنیده‌ایم که:

چوخواهی که نامت شود جاودان

نکن نام نیک بزرگان نهان

حاج صادق به قدری با قرآن مانوس بود که برخی اعضا خانواده و فامیل را با تشویق به حافظ قرآن تبدیل کرد. حاج حسن هم در ایام محرم و صفر موکب پذیرایی جلوی مغازه‌اش دایر بود و خانوادگی از مردم پذیرایی می‌کرد. حاج صادق برادر شهید بود و راه و گفتمان شهید را دنبال می‌کرد. حاج حسن هم پاسدار بود و مدتی معاونت سپاه گرگان منصوب شد. هر دو  سالم زندگی کردند و نزد خدا و مردم عزتمند بودند. حضور گسترده مردم در مراسم تشییع آنان موید این ادعاست.

در گفتگوی با آنان می‌دیدم هم با شوق و هم محققانه چگونه تحولات منطقه و جهانی و مسائل مربوط به ظهور را دنبال می‌کردند. آنان به معنی واقعی منتظر بودند. کلام آخر اینکه اگر کسانی که جزو کاروان عاشورایی و اصحاب عشق هستند در دوران قبل از ظهور به شهادت نائل نشدند به امید خدا با ظهور قرعه رجعت بنام آنان خواهد افتاد. ان شاا...

انتهای پیام